23 november, vroeg opgestaan om de trein van 8.30 van Weesp naar Amsterdam CS te kunnen nemen. De trein had ik telefonisch geboekt via NS international (030-2300023). Dan krijg je meteen iemand aan de lijn en kun je reisassistentie regelen. Om me in Berlijn een beetje welkom te voelen had ik tevoren ook een Visit Berlijn Welcome Card voor 4 dagen gekocht via visitberlin. Die moet je even printen. En omdat het nogal regenachtig zou worden had ik de kaart ook gesealed.
Op Amsterdam CS kreeg ik assistentie om met mijn handbewogen rolstoel de trein in te komen. Verdere assistentie was onderweg niet nodig, omdat ik nergens meer hoefde over te stappen voor deze reis van bijna zeven uur naar Berlijn.
In de trein ontmoette ik nog een rolstoeler: een Engelsman met zijn ega. Hij had een toffe Phoenix tas met wielen.
Filmpje over gebruik Phoenix tas aan je rolstoel
Daar had ik al naar gezocht in Nederland, maar helaas zijn die bij ons niet te krijgen. Zelfs de website van Scouters kon me niet helpen. Deze Phoenix tas met wielen hang je aan een plateau dat onder je rolstoelkussen zit. Je drukt die tas vervolgens aan een rail, die aan dat plateau zit. Als scouter ga nu mijn best doen de Phoenix op Scouters te krijgen. De aankomst in Berlijn verliep goed. Daar hadden ze een plateau dat in hoogte verstelbaar is. Dat pompten ze op tot treinhoogte en toen ik erop stond, ging het naar beneden. Ik kon zo heel gemakkelijk het perron op rijden.
Die avond had ik geboekt in het Meininger hotel, lekker vlakbij het Hauptbahnhoff. Dat was wel zo praktisch. Ik had om 18.30 uur afgesproken in “Restauration 1840”, met tien anderen van de KVVAK (Koninklijke Vereniging voor Aziatische Kunst). Ik ben er rollend heen gegaan, dat ging soepeltjes. Maar na een lange dag was ik een van de eersten die aftaaide. Terug ben ik met de S-bahn gegaan en ook dat was goed geregeld met in- en uitstap op dezelfde hoogte.
De volgende dag heb ik het Humboldt Forum bezocht, een mooi museum over Aziatische kunst. Ik ben er vanaf mijn hotel heen gerold. Dat was ruim 3 kilometer, voor mij iets van drie kwartier rollen. Helaas was de bestrating hier en daar zeer slecht, kleine en grote keien. Ik had geen extra wieltje meegebracht, dus het was echt ploeteren. Mijn wieltje komt van Frontline. Het Frontline extra wieltje past op hetzelfde frame als mijn aankopplbike, staat niet op hun site, maar ze hebben het wel, zie de meest rechtse foto.
Ik ben daarom maar met de bus teruggegaan. De chauffeur stapte even uit om een klep uit te zetten, zodat ik naar binnen kon rollen. Bij Tiergarten moest ik nog wel overstappen op de U-bahn. Maar ook dat ging ook vlekkeloos, trein en perron zijn op dezelfde hoogte.
Zaterdag ben ik naar het Slot Charlottenburg gerold, daar hebben ze een een ongelooflijke hoeveelheid Aziatische porselein. Dat was best een eind (5,5 kilometer), ik doe daar anderhalf uur over. En het was koud, maar met mijn schootkleedje, wintersport jack, muts en handschoenen was het goed te doen. Ongelooflijk wat een porselein hebben ze daar. Daarna weer met de bus en regiotrein terug naar het station en mijn hotel. Die regiotrein viel nogal tegen, hij ligt veel lager dan het perron. Gelukkig waren er passagiers die me in en uit de trein hebben getild.
Zondag had ik weer een druk programma. Eerst weer dwars door de stad (4,5 kilometer, dus een uurtje rollen) naar het Feuerle Collection: een betonnen bunker met kunst erin. Ook op deze route lagen helaas weer veel grote keien in de straat. ’s Middags ben ik doorgerold naar een kunsttentoonstelling in de Gemälde Galerie om vervolgens weer door te rollen naar een restaurant waar ik ging eten met een lid van de KVVAK. Hier had ik een uitdaging, het restaurant was ontoegankelijk. Ik moest drie treden omhoog … Maar ook hier werd ik door twee behulpzame mannen opgetild en binnen neergezet. Geweldig!
Maandag was het weer tijd om naar huis te gaan. Op het station in Berlijn was de plateaulift netjes op tijd en ik schoof zo de trein in. Maar op het laatste moment ging het toch fout, ik kwam met een van mijn grote wielen in de deuropening terecht en viel zo weer terug op het perron. Iedereen was zeer geschrokken, maar ik had gelukkig niks. Ik ben toen met rolstoel en al zo weer terug de trein in gezet, maar het eerste half uur zat ik nog wel na te trillen!
Al met al heb ik een prachtige city trip kunnen doen. In Berlijn kun je bijna overal prima komen met een handbewogen rolstoel. En als het niet kan, zijn er altijd mensen die willen helpen.
