Ik ga op reis en neem mee…

“Met een rolstoel kan je niet op de bonnefooi!”

Het begint met het screenen van de accommodatie. Duidelijke foto’s van het huisje of appartement zijn onmisbaar. Deuropening breed genoeg? Check! Drempels laag genoeg? Check! Badkamer ruim genoeg? Check! Voldoende manoeuvreerruimte rond het bed? Check! Het lijkt een kwestie van afvinken, maar is hoogstnoodzakelijk voor een prettig verblijf. “Ik moet met mijn rolstoel door de deuren kunnen en makkelijk bij mijn bed en in het sanitaire gedeelte bij het toilet en de douche kunnen komen. Als de doorloop niet breed genoeg is, heb je een probleem. Wastafels en bidet mogen niet in de weg zitten en de transferafstand van rolstoel naar toilet en douche moet overbrugbaar zijn.”

“Hoe dichterbij ik overal kan komen, hoe beter.”

Remko kijkt ook of hij de hulpmiddelen die hij meeneemt, kan plaatsen. “Is er genoeg ruimte voor het douchekrukje? Kunnen er wandbeugels aan de muur? Kan het opvouwbare rek om het toilet zodat ik links en rechts voldoende steun heb? Kan datzelfde rek in de douche zodat ik ook tijdens het douchen steun heb bij mijn douchekrukje?” Zo maak je iets wat niet toegankelijk is, toegankelijk. Want het gaat ook om het hebben van voldoende houvast en steunpunten.

“De accommodatie pas ik zelf aan.”

Maar er is meer. Een mengkraan in de douche voorkomt dat je je brandt of plotsklaps onder een ijskoude straal staat, mocht je onverhoopt met je ellenboog tegen de kraan stoten. Want daar word je niet vrolijk van als je niet weg kunt rennen. En zelfs als je voor je gevoel werkelijk alles hebt gecheckt, kom je nog wel eens voor verrassingen te staan. Zoals die keer dat ze in een aangepast chalet een te hoog toilet en te hoge beugels aantroffen. “Degene die het toilet had geïnstalleerd was zeker toevallig 2 m lang! Zo verschrikkelijk hoog zat alles. En de beugels waren ook nog eens gammel. Dat soort fratsen willen we koste wat het kost vermijden. Dus voldoende duidelijke foto’s: je kan niet zonder. Echt superbelangrijk.”

“Ik wil autonoom kunnen reizen, dat is voor mij heel belangrijk.”

Remko gaat het liefst op vakantie met zijn eigen rolstoelbus. Behalve bovengenoemde hulpmiddelen neemt hij een opvouwbare bedsteun mee die je onder het matras kunt schuiven. Dan heb je aan de zijkant van het bed een steun waaraan je je kunt optrekken. Een kleine opvouwbare rolstoel voor binnen, een stoerdere voor buiten en voldoende warme kleding maken de collectie compleet.

“Toiletgang en toiletbezoek moeten comfortabel zijn.”

Omdat de hygiënische toestanden onderweg nogal eens te wensen overlaten, is de bus ook voorzien van alle gemakken voor rustig toiletbezoek. Zo wordt de sanitaire stop geen drama. “Ik heb mijn hygiënespullen bij me zodat ik nergens van afhankelijk ben: een urinaal, een flesje bleekwater om de plasfles na gebruik schoon te spoelen, een emmer met een speciale geurloos af te sluiten zak erin voor noodgevallen, wc-papier, vochtige doekjes, handenalcohol… Want langs de weg naar het toilet gaan, terwijl er geen steunen zijn, het vies is, op een wc zonder bril: dat wil je niet.” En sinds kort gaat de Travel John mee, een soort plaszak met gel die zowel door mannen als vrouwen te gebruiken is.

“Voor nood heb ik zelfs dekbedden bij me!”

Remko heeft ook altijd een kussen en een deken in de auto liggen. Dan kan hij als het moet in de bus slapen. “Maar dan moet ik wel op de grond en het is topsport om weer in je rolstoel te komen. Ik zeg bijna nooit het is onmogelijk, maar dat is wel een dingetje. Gelukkig heb ik geen puddingarmen, ik kan nog voldoende op mijn armen vertrouwen. Maar als ik die kracht in mijn armspieren niet meer zou hebben, zou het een stuk lastiger zijn.” Iets anders om rekening mee te houden zijn de ‘bumperklevers’: “Als ik mijn auto heb geparkeerd, moet ik aan de achterkant in- en uitgeladen worden. Overal heb ik stickers Rolstoelbus, houd 3 m afstand! op de deuren. Ze hangen tegen die bumper aan en je komt er niet meer in.”

“Je moet het zelf doen, andere mensen doen het niet voor je”

Zweden is de favoriete vakantiebestemming van Remko. Voor de kou gaat speciale wind- en waterdichte kleding mee, niet specifiek bedoeld voor mensen die in een rolstoel zitten. “Grote maten broeken met ritsen langs de zijkant zodat je je instap met je benen makkelijker kunt maken, een wijde jas die je over je gewone kleding kan doen. Ook heb ik een verwarmbare voetenzak en speciale sokken bij me en opwarmbare elementen voor mijn benen. Allemaal dingen waardoor je warmer en droger blijft.” Want als je loopt, krijgt je het vanzelf warm, maar als je stilzit is het een ander verhaal.

“Het is allemaal gewoon elke vakantie opnieuw te gebruiken.”

Afgezien van de kleding schat Remko dat hij zo’n € 400,- heeft uitgegeven aan zijn reishulpmiddelen. Een douchekrukje is te koop voor € 15,- of € 25,- en hoeft niet superbijzonder te zijn. Als het je zitvlak maar niet beschadigt en je erop kunt steunen. Het opklapbare rek was wel een uitgave. “Daar hebben we € 125,- voor betaald. Maar dat is een keer je geld uitgeven en dan heb je er heel lang plezier van. Het gaat al 6 vakanties mee en kan nog wel 20 jaar mee.” Beugels heb je ook in verschillende kwaliteiten. “Het loont de moeite niet zo’n habbekratsdingetje te nemen. Op de mijne zit een verklikker om te zien of hij wel goed vastzit.” Niet alles is in een keer aangeschaft en Remko blijft op zoek naar nieuwe dingen om mee te nemen: “Je hebt tegenwoordig ook meeneembare drempelhoppertjes. Daar zijn we nu naar op zoek.”

“Ik ga niet op de gok ergens heen.”

Dankzij zijn perfecte voorbereiding redt Remko zich uitstekend op vakantie. Doordat hij zijn eigen hulpmiddelen meeneemt, is hij vaak ook minder geld kwijt. “Als je goedkoop weg wilt, doe dan zoals ik. Neem je eigen aangepaste spullen mee en zorg dat wat niet aangepast is, toch aangepast wordt.”

Remko gaat op reis en neemt mee..