Walk on …… met Yvon – Reizen met de loopfiets in het openbaar vervoer

14 oktober 2022 - Door: Gijs van den Brink

Jaaaa, je moet er natuurlijk aan wennen dat mensen kíjken, althans naar de loopfiets. De sticker op mijn loopfiets geeft aan dat het een hulpmiddel is. Dus áls mensen iets zeggen, is men heel enthousiast! Of dat nu in Nederland is of elders. In Frankrijk en Engeland wordt vooral ”onopvallend” gekéken.

YvonHandige rugzak

Regelmatig maak ik gebruik van het openbaar vervoer. Vooral om naar mijn kinderen in het buitenland te reizen. Soms heb ik een rugzak bij me die als handbagage mee mag in het vliegtuig, en natuurlijk ook een kleine handtas. Ik heb verschillende rugzakken geprobeerd, maar de  Osprey Transporter Duffel 65 vind ik de fijnste omdat hij lekker licht (1,35 kg) en toch ruim is (65 liter). Ik probeer de rugzak niet vol te proppen maar neem toch: stroopwafels, hagelslag en rookworst mee en natuurlijk cadeautjes voor de kleinkinderen!

Rolkoffer achter de loopfiets

De laatste tijd gebruik ik vaker mijn rolkoffertje en bindt deze met een kettinkje aan het zadel. Zo rolt de koffer achter mij aan.

Loopfiets gratis mee in openbaar vervoer

Aangezien ik 10 km van het station woon ga ik er met de bus naartoe. Nergens hoef je voor de loopfiets extra te betalen, net zomin als bijvoorbeeld voor een loophulp, zoals een rollator. Het is eenvoudig om met m’n loopfiets in de bus te komen. Ik stap, op aanraden van de chauffeurs, achterin de bus in en kan daar inchecken en plaats nemen op de invalideplek. Het zit niet zo comfortabel als een bankje maar het is goed te doen. Op mijn station is een lift dus ik kan goed op de perrons komen.

Loopfiets in de auto

Soms ga ik met de auto, Seat Ibiza, naar het station. De loophulp kán makkelijk opgevouwen worden, maar ik zet hem altijd in z’n geheel achter de voorstoelen. Ook in wat minder grote auto’s en zelfs in een driedeurs auto gaat dat prima.


Bezoek aan een wijnboer in Portugal

Reacties (1)

  • Door Roel K. op 21 oktober 2022

    Ik heb bijna een half jaar moeten knokken om mijn loopfiets mee te mogen nemen in het Aanvullend Openbaar Vervoer. De chauffeurs zagen dat hij twee wielen had en dus 'een fiets' was. Mijn repliek was 'zie je trappers dan? Het is geen fiets maar een loophulpmiddel'. Ze waren geen 'fietsvervoer' en weigerden me mee te nemen. Nu is het. na stug volhouden van mij, alsnog in Amsterdam geaccepteerd.

Een reactie toevoegen

* Verplicht veld
** Verplicht veld, je e-mail adres wordt niet getoond op de site